Evde İken!

    

imi alimlerimize göre “hikmet” mükemmellik/kusursuzluk kimilerine göre hükmün konuluş amacı kimilerine göre ise ilâhî sırların ve gerçeklerin bilgisi, varlıkların var oluş amaçlarının kavranması, sebeplerle bunların sonuçları arasındaki ilişkilerde ilâhî iradenin rolünün keşfedilmesidir. Bir felsefe disiplini olduğu gibi bazen onu içine alan bu hayretengiz kavram bizi hem derinden etkiliyor hem de bilinçsizce muamma halini koruyor. Peki ya terkip de kullandığımız diğer veciz kelime? “Hane.” Sadece bir evden fazlası demek olan bu mefhum oluşturduğumuz birliktelikle yalnızca basit bir birleşik isim olmayıp, bir evren/universe kuracak güce sahip terim ve bizim için ortak payda da buluştuğumuz çatıdır. Nitekim yolunun başında olan biz genç salikler olarak ellerinde kalemle bekleyen, “hikmeti” nerede bulsa onu ilahi emir gereğince alıp tahkik ve tenkitten geçirerek özümseyen bir grup arkadaş için sıradan bir kelime demeye çekinerek söze başlıyorum.

    Sıkıntının farkında olsak da olmasak da hepimizin belli ölçüde daraldığı şu pandemi günlerinde eve daha yakınken bizde insanımıza kendisini yani en değerlisini hatırlatmak isteriz. O öyle bir kıymete sahip ki isterse esfeli safilin olurken isterse yeryüzünün halifesi olur. Bu değere ithaf olduğundaki bu zaman dilimine bizler “elest bezmi” deriz, dağların alamadığını almış ve teklif edileni kabul ederek mükellef olmuştur. Ne ile? Namaz, oruç ve hac gibi mükemmel dinimizin nadide ibadetlerimi yalnızca. Hayır. Niyazi Mısri’nin sözlerini hatırlatarak;

“Savm u salat u haccile sanma biter zahid işin

İnsan-ı Kamil olmağa lazım olan irfan imiş”

Der divan edebiyatımızın şairi. “İrfan.” Bir zor kelime daha. “Kendini bilen rabbini bilir” sözü gelir irfan deyince akla. “Men arefe.” Bilmek. Neyi nasıl?

    Evde kaldığımız şu günlerde kendimizi tanımaya ve onu yaratana doğru yol almaya o kadar muhtacız ki. Elimizde onunla konuşmak gibi bir imkân bile varken. “Kur’an.” İlk emri yerine getirmeyeli ne kadar olmuştur dersiniz. Ve sizi alıkoyan nedir? Hadi, Peyami Safa’nın da dediği gibi “şimdilik durmak değil şimdiden başlamak lazım.”

    En içten saygı, sevgi ve hürmetlerimizle…